DİN GÜNÜ” NE ZAMANDIR
“MÂLİK”i veya “MELÎK”i YEVMİD DİN”…
“DİN GÜNÜ”nün “MÂLİK”i veya “MELÎK”i…
Bu âyette geçen kelime bazıları tarafından “MÂLİK” ve bazıları tarafından da “MELÎK” olarak anlaşılmakta ve öylece değerlendirilmektedir…
Yani bu âyeti bazıları;
“MÂLİK”İDİR DİN GÜNÜNÜN…
Bazıları da;
“MELÎK”İDİR DİN GÜNÜNÜN…
diye okumakta ve anlamaktadırlar…
Şayet, “MÂLİK”i diye anlarsak… “sahip olduğu üzerinde, özgürce ve tasarrufundan dolayı kimseye hesap vermeksizin, dilediğini yapan” anlamıyla karşılaşırız…
Şayet, “MELÎK”i şeklinde okur ve kabul edersek… Bu defa da; “yönetim,
kurallandırma, fiilleri değerlendirme, yetki güç sahibi” olan bir Zât olarak anlarız…
Esasen, “ALLAH” ismiyle kendisine işaret eden, Zâtını her iki vasıfla da vasıflandırmıştır…
Ancak, görüldüğü üzere, ilgili âyette “Din günü” tâbiri geçmekte; ve biz gramer kurallarınca bu ifadeyi de onunla bağlantılı olarak anlamak mecburiyetinde
olduğumuz için; hangi şekilde olayı çözüme yaklaşacağız, ona bakmak
gerekmektedir..
“DİN” kelimesinin anlamlarından biri yönüyle, “yapılan işlerin karşılığına ermek” olarak anlaşılabilir… Ayrıca, “Kesin itaat ve boyun eğme” mânâsına da gelir… Fark edersek eğer, her iki anlam da, her an geçerli olan vâkıadır; gelecekte bir zamanda oluşacak bir olay değil!.
Ama, “DİN”, “kıyâmet” demek değildir!…
Bu gerçeğe rağmen, her an içinde yapılan tüm işlerin karşılığı, -oluşmuyormuş- verilmiyormuş gibi anlaşılması yüzünden; hayâllerde, son bir gün düşünülmüş; ve “o son günde herkes yaptıklarının karşılığını alacaktır”, diye sanılmıştır!.
Mâûn Sûresinin ilk âyetini hatırlayalım:
“DİN’İ İNKÂR EDENİ GÖRDÜN MÜ?.. (107/1)
Yani, Allah’ın SİSTEM VE DÜZENİNİ inkâr edeni gördün mü?…
Mahşerde, bir günü ellibin sene olan zaman boyutuna geçileceğine göre; insanlar, binlerle sene uzunluğundaki “gün”lerden oluşan binlerle sene sürecek “mahşer” ve “sırat” sürecini yaşayacaklarına göre; olayı sanki tek bir “gün”müşçesine
değerlendirip, “ALLAH”ı yalnızca o günün “Mâlik”i veya “Melîk”i olarak kabullenmek, bizim müşahedemize göre gerçekçi olmuyor!…
Tespitimize göre…
ALLAH indindeki anlardan bir “AN” vardır ki; o an, “tek gün”dür…
O’na göre “an”larından yalnızca bir “an” olan o bildiğimiz “gün” = ”an” içinde,
bize göre ezelden-ebede, her dem O’na boyun eğilmekte ve O’nun hükmü geçmektedir!. Yani, “Mâlik”iyeti ve “Melîk”iyeti sonsuzdur!.
Şimdi burada şu sual akla gelebilir;
-Bu dünyada bir çok kişi, büyük kötülükler yapmasına rağmen karşılığını
almıyorlar!… Bu da “yapılanların karşılığını verme gününün” yaşadığımız şu
gün olmayıp, gelecekte, âhıretteki bir “gün” olduğunu göstermez mi?
Bu soruyu soranlar, “tanrı” kavramından arınıp “ALLAH”ı tanıma konusunda yeterli bilgiye sahip olmadıkları için, önemli bir hususu gözden kaçırmaktadırlar…
Her insan, her an, bir önceki anda yaptığının karşılığına ermektedir!.. Çünkü:
-“ALLAH SERİ’ül HİSÂB”tır !..”
Ancak ne var ki, biz, o kişinin, fiilinin ertesinde erdiği şartları değerlendirmekte
yetersiz kalıyor; ve sanıyoruz ki, o yaptığının karşılığını görmemiştir!.
Bu yüzden de düşünüyoruz ki, yaptığının şimdi almadığı karşılığını, gelecekte alacaktır!.
Oysa…
“ALLAH”ın “MEKR”i vardır!…
Kişilerin pek çoğu, yaptığı yanlışlarının karşılığına “mekr” yolundan erer!…
Servet, çoluk-çocuk, mevki-koltuk, ünvan-etiket, şan-şöhret gibi şeylerin imtihan aracı olduğu, ve uyanık olmayanların bu fitnelere kapılmak yüzünden geleceklerini yitirecekleri Kur’ân-ı Kerim’in pek çok yerinde açık-seçik vurgulanmıştır..
Pek çok zengin, eline geçen serveti Allah yolunda değerlendirmek yerine, binaya, toprağa, mala yatırır; o paranın “mekr” yollu kendisine verilmesi yüzünden
“fiysebilillah” yani “Allah için, Allah yolunda” değerlendiremediğini farkedemez!.
Dışarıdan görenler, ona verilen paranın bir lûtuf olduğunu, mükâfat olduğunu sanırlar; oysa o para, yapılan yanlış bir işin sonucu olarak “mekr” yollu o kişiye ulaşmıştır!..
Neticede o kişi, parasıyla, dünyalık zevkleriyle günlerini tüketip “ALLAH”a vuslatı
elden kaçırdığı gibi; gelecekte asla elde edemiyeceği pek çok şeyleri dahi yitirir de bunun farkında bile olmaz!…
Hazreti Rasûlullah, dev ticaret kervanına sahip iken, varlığını Allah yolunda değerlendirdiği için, ölüm ötesi yaşama geçerken, geride miras bırakmadı.!..
Hazreti Ebu Bekr, bütün varlığını kişisel zevki için değil, Allah yolunda değerlendirdiği için, ölümü yoksullukla karşıladı!…
Ama “mekr” yollu verilen servet, asla “Allah yolunda” değerlenmez!…
İşte bu sebepledir ki, insanların pek çoğu, servet sahiplerinin büyük dünya zevkleri içinde yaşadıklarını görürler de, “yaptıklarının karşılığını almıyorlar”; sanırlar!.
Bilmezler ki…
Allah onların yaptıklarının karşılığını şimdiden, “mekr” yollu vermektedir; ve onlar da ellerindeki dünyalıkları sebebiyle Allah’tan ve ilgili konulardan günbegün daha fazla uzaklaşmakta ve “perdelenmekte”dirler!…
Gerçekte ise, “Allah’tan perdeli olmak”tan daha büyük bir ceza da düşünülemez!..
İşte eğer, bu gerçeği idrâk edersek, görürüz ki, gerçekte, yaşadığımız her gün,
her an “DİN GÜNÜ”dür!..
Bize göre olan her “gün” içinde, daima, mutlak olarak ALLAH’a boyun eğilmekte;
her “gün”, ama “lûtuf” ama “mekr” yollu, yapılanların neticesine kesinlikle erilmekte;
ve netice itibariyle de herkes yaptığının karşılığına ulaşmaktadır!..
İşte bu mutlak gerçek açısından konuya bakarsak;
-“MÂLİK’İDİR DİN GÜNÜNÜN”!.
Uyarısının, “Her an tüm varlıkta hükmü geçerli olan O’dur; ve sadece O’na boyun eğilmektedir; âlemlerde ortaya konulan her fiilin karşılığını O her an oluşturmaktadır” anlamına geldiğini farkederiz…
Zira, uygun ve geçerli olan, ALLAH’a ait mânâların; yalnızca “belli bir zamanla”
kayıtlı olarak anlaşılması değil; “sonsuz zamanı kapsayacak şekilde” kavranılmasıdır